Είναι σοβαρή. Αξιοπρεπής. Υπομονετική. Και απόλυτα ήρεμη. Δεν παρεκκλίνει από τον κανόνα της. Όπου κανόνας όρα όλα εκείνα τα γλυκούλικα, τρυφερούλικα και συντηρητικούλικα stauffάκια που όλοι χαιρόμαστε φανερά να περιγελάμε ενώ κρυφά αποτελούν την Δευτέρα φύση μας, αφού έχουν καταβροχθίσει ήδη την Κυριακή μας και τρέχουν ολοταχώς προς την Τρίτη μας…

Τη γνωρίζω 5 χρόνια παρά 15 μέρες… πιστεύω ένα αρκετά ικανοποιητικό διάστημα για να μπορώ να εξάγω ένα συμπέρασμα ασφαλές. Και για να πείσω και τους πλέον δύσπιστους θα φανερώσω ένα μυστικό: είναι ταύρος με ωροσκόπο στον ταύρο. Μάλιστα - μάλιστα. Τόσο στέρεη, τόσο πρακτική, αξιόπιστη, γλυκομίλητη…! Μία φορά όλη κι όλη την έχω δει κι ακούσει, όπως και ολόκληρος ο όροφος βέβαια, να χάνει την ψυχραιμία της, γεγονός το οποίο συνοδεύτηκε από πολεμική κραυγή, που τύφλα να ‘χει μπροστά της των Απάτσι ενώ της έφευγαν και πράγματα από τα χέρια. Οριζόντια και με κατεύθυνση τον πιο κοντινό τοίχο. Και τι είχαμε κάνει τα καημένα; Κραυγάζαμε απλά όλοι μαζί, βρίζαμε (σ.σ. λιμανίσια αλλά να μην το κάνουμε θέμα) και γελάγαμε τρανταχτά. Όλα αυτά μαζί, καμιά δεκαριά άτομα σύνολο… Σιγά το θέμα: ήταν μια συνηθισμένη μέρα σε μια συνηθισμένη αίθουσα σύνταξης…!

Τους είχε πάρει το αυτί μου κάπου, κάπως, κάποτε…! Φαντάζομαι ότι τους είχα τοποθετήσει σε κάποιο από τα «κουτάκια» που απ’ έξω είχαν φαρδιά πλατιά την ετικέτα «Αδιαφορώ»… τι σχέση είχα τώρα εγώ σοβαρή γυναίκα (σ.σ. ναι από πάντα έτσι ήμουν, μάστορα, έχεις πρόβλημα; η οργισμένη μου περίοδος σταμάτησε στους Duran-Duran) με rock γκρουπάκια (sic) που αυτοαποκαλούνται «μαρμελάδα από μαργαριτάρι»;

Η σύγκρουση μου μαζί τους (σ.σ. γιατί περί σύγκρουσης πρόκειται εν κατακλείδι, αφού συνδέονται στενά με τη μία και μοναδική πετριά της Μπετούλας) συνέβη πέρυσι το Μάιο…!

Ξαφνικά είδα μια «άλλη» συνάδελφο… Μονίμως αναψοκοκκινισμένη, μ’ ένα βλέμμα τρελό από την προσμονή (σ.σ. το οποίο και σαφώς αποκωδικοποιώ αυτομάτως λόγω εμπειρίας ;-) ) να χάνεται στο ίντερνετ, να ονειροπολεί και γενικά να κάνει όλα όσα δεν έπρεπε να κάνει ή τουλάχιστον δεν πίστευα εγώ ότι θα έκανε… Και σας διαβεβαιώ ότι είναι άπειρα αυτά…!

Αποφάσισα να ρωτήσω… Δεν το πολυσκέφτηκα είναι η αλήθεια γι’ αυτό και «έφαγα» γερή κατραπακιά όταν στην ερώτηση μου «σου συμβαίνει κάτι; Δείχνεις ελαφρώς αλλαγμένη (σ.σ. και αλλαλαγμένη, αλλά δεν το είπα) τελευταία», μου απάντησε με μάτια που πετούσαν αστραπές, «έρχονται στην Ελλάδα οι PEARL JAM». Η αντίδραση μου; Θα προσπαθήσω να την εκφράσω γραπτώς αν και είμαι σίγουρη ότι αποκλείεται να αποδώσω ικανοποιητικά την εκφραστική μου δεινότητα στη συγκεκριμένη στιγμή: «Εγκμμμχμεεεεεε;;;;;;;;;;;;;;». Με μάτι αρκούντως γουρλωμένο και τελεσίδικα μπερδεμένο…!

Ωστόσο πρόλαβα να διακρίνω την βαθιά ανάσα που φούσκωσε στο στήθος της… Όχι, δεν μπορούσα να αντέξω και δεύτερο σοκ! Ήταν έτοιμη να αρχίσει τις εξηγήσεις, για το Θεό… Φοβήθηκα… δεν είχα καμιά όρεξη να γίνω κοινωνός σ’ ένα παραλήρημα, που δεν μπορούσα να κατανοήσω με την πρώτη… Άσε που έπρεπε να χωνέψω, να κατεργαστώ και να αποδεχτώ την πρωτεύουσα πληροφορία… Έβαλα προκαταβολικά τα πόδια στους ώμους, γύρισα το κορμί μου 45 μοίρες και είπα το ανεκδιήγητο «Πωπω, πρέπει να πάω να δω αν έχει χαρτί το φαξ»…!

Εντάξει ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να βρω ποιο γελοία δικαιολογία αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια… Εξάλλου χάρηκα αφάνταστα με το δικό της σάστισμα, που κατάφερε να διώξει έστω και προσωρινά τη λάμψη της τρέλας από τα μάτια της. Εγώ να αλλάξω το χαρτί στο φαξ; Που δεν ξέρω ούτε να στέλνω; Και δεν έχω δει ούτε καν πως είναι η συσκευασία του; Μικρή νίκη επί των σημείων…!

Επί τρεις μέρες με έτρωγε όμως το σαράκι… η σοβαρή και αξιοπρεπής (σ.σ. τα ξανάπαμε αυτά, δε θα επεκταθώ) συνάδελφος, πάνω κάτω στην ηλικία μου, που μια φορά άκουσα να βγαίνει κακό λογάκι από το στόμα της και το επαναλάμβανα επί ένα μήνα σε κάθε ευήκοο ω, μπας και το χωνέψω, είναι μια fan; Και μάλιστα rock γκρουπιού (τι στο καλό έγραψα τώρα;); Αδύνατον… και γιατί αναρωτιόμουν επί τρεις μέρες; Οκ, θα το εξομολογηθώ… τεχνηέντως και πονηρά εντελώς, άλλαξα τις βάρδιες μου για να μην συμπέσουμε… μέχρι και στον ύπνο μου με κυνηγούσε εκείνο το φούσκωμα στο στήθος…! Στο τέλος όμως δεν άντεξα… Και καλά να πάθω…!

Και ρώτησα… γλυκά και ευγενικά: «Μα καλά, εσύ σοβαρή και αξιοπρεπής γυναίκα, είναι δυνατόν να σε συναρπάζουν rock γκρουπάκια; Να είσαι μία (σ.σ. μπλιαχχχχ) fan; Να…», μέχρι εκεί κατάφερα να φτάσω… Και δεν ξανάνοιξα το στόμα μου για τα επόμενα 45 λεπτά… Τα επόμενα ατελείωτα και μακράν πιο αποκαλυπτικά 45 λεπτά της συναρπαστικής και γεμάτης εκπλήξεις (σ.σ. αχαχαχαχαχα οκ, κόβω την πλάκα) της ζωής μου…!

Τα έμαθα όλα, σας λέω… Για τη σκηνή του Σιατλ, για το grunge, για τους rocker ημίθεους, για τους καταπληκτικούς τους στίχους, που της έσωσαν τη ζωή και οι οποίοι μιλούν για τα πάντα: τη φιλία, τον άνθρωπο, το Θεό, τον έρωτα, την απελπισία, την επιβίωση, κλπ, για το ότι είναι ακτιβιστές για το περιβάλλον αλλά και πολιτικοί ακτιβιστές, ότι είναι εναντίον του Μπους, ότι σιχαίνονται την μουσική βιομηχανία και γι’ αυτό έχουν γυρίσει ελάχιστα video clips από το 1991, που δημιουργήθηκαν, ότι είναι μονίμως στο δρόμο, ανάμεσα στον κόσμο, και φυσικά ότι πρόκειται για την ΑΠΟΛΥΤΗ LIVE ΜΠΑΝΤΑ…! (σ.σ. οκ, σταματώ εδώ γιατί ενώ κρατούσα σημειώσεις για να τα θυμάμαι μπλόκαρε ξαφνικά το δεξί μου χέρι… ε, πόσο να μπορέσει να αντέξει κι αυτό αυτόνομο από τον απονεκρωμένο εδώ και ώρα από το σοκ εγκέφαλο μου;)

Πέρασα ένα καλοκαίρι μαρτυρικό… Οι μάγκες κατέφταναν στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου και η μαύρη μου η μοίρα είχε αποφασίσει να το περάσω «αγκαλιά» με τη συνάδελφο… Αν είναι δυνατόν δηλαδή… είχαμε ζητήσει άδεια για τις ίδιες ακριβώς ημέρες… για μία ακόμη φορά σιγουρεύτηκα για το γεγονός ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ ολόκληρο το σύμπαν κάνει την πάπια – τάδε έφη Βουράκης!

Και έφτασε ο Σεπτέμβρης… και έφτασε και η συναυλία ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ… κι έφτασε και η επόμενη μέρα… μια ευτυχισμένη επόμενη μέρα, όπως και η δεύτερη κ.ο.κ. μέχρι και την τέταρτη… Όπου η Μπέτυ δε μιλούσε… γιατί δεν μπορούσε… είχε κλείσει ο λαιμός της, αν είναι δυνατόν, από τις φωνές… Η σοβαρή και αξιοπρεπής συνάδελφος κραύγαζε στη συναυλία σαν οργισμένο κοριτσάκι, για το Θεό…

Με τούτα και με κείνα πέρασαν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες και κατάφερα να καταχωνιάσω στο υποσυνείδητο μου αυτό το αμαρτωλό της ατόπημα…! Δεν το ξανασυζητήσαμε από τότε… Μας πλήγωνε και τις δύο τόσο πολύ…!

Όλα αυτά μέχρι σήμερα… μέχρι ετούτο το πρωινό… τη 12η μεσημβρινή… όπου για ακόμη μία φορά ο γνωστός μου κόσμος έγινε σμπαράλια και έμεινα αβοήθητη να πελαγοδρομώ ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες, που απειλούσαν να με κατακρεουργήσουν (σ.σ. κάποιος να μου φέρει λίγο νερό, σβήνω λέμε…!).

Οι PEARL JAM ξανάρχονται φέτος στην Ευρώπη… αλλά όχι και στην Ελλάδα… και όπως εκούσια, επίτηδες και εξ επί τούτου με πληροφόρησε η τρελάρα, αλλοπαρμένη και τελειωμένη groupie συνάδελφος Μπέτυ (σ.σ. όπως καταλαβαίνετε προτιμώ να καταπιώ τη γλώσσα μου παρά να θεωρήσω ξανά το συγκεκριμένο άτομο σοβαρό, αξιοπρεπές κ.ο.κ μην τα ξαναλέμε) ετοιμάζει τις βαλίτσες της για Πολωνία, Ολλανδία και ίσως και Βέλγιο! Μα για όνομα….!!!!!!! (σ.σ. τι μου θυμίζει τώρα αυτό; Όποιος ξέρει ας πει…!).

Κάπου εκεί, 5 λεπτά πάνω 5 λεπτά κάτω άρχισε το μαρτύριο μου… «Και να σου γράψω ένα cd, θα τρελαθείς», «και είσαι τόσο ευαίσθητη (σ.σ. μα πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει πια στο γλείψιμο) που αποκλείεται να μην συγκινηθείς», «και να σου τυπώσω τους στίχους», και να να καταφτάνουν τα emails από το YouTube με τους PEARL JAM από τα live (σ.σ. οκ, οκ, δεν είναι κακοί, τι θέλεις τώρα;)…

Εν κατακλείδι όλα ήταν μια υποκριτική παράσταση που είχε ως αφετηρία τα πιο ταπεινά ελατήρια μιας τελειωμένης groupie… το μόνο που ήθελε από μένα ήταν η ηλεκτρονική υπογραφή μου… να ενώσω τη «φωνή» μου με τους υπόλοιπους Έλληνες fans του συγκροτήματος μήπως και τελικά χωρέσει και η Ελλάδα στο πρόγραμμα της φετινής ευρωπαϊκής τους περιοδείας… Μη ξεγελιέστε… δεν έχει σκοπό να ακυρώσει τα ταξίδια (σ.σ. όπως καταλάβατε εγώ ήδη ξεγελάστηκα και γι’ αυτό υπέγραψα… κατέχω περήφανα τον αύξοντα αριθμό 394 σε μια μακρά λίστα «πυροβολημένων» :-p)… Είπαμε πρόκειται για τελειωμένη groupie…!

Και τώρα έρχομαι εγώ να σας ικετέψω να επισκεφτείτε τη σελίδα των fans και να υπογράψετε… με την εξής λογική: όσο πιο πολλοί τόσο μικρότερο το ρεζιλίκι μου…! :-p

Σας επισυνάπτω το κείμενο του email με το οποίο η τελειωμένη groupie έχει κατακλύσει τους e-λογαριασμούς μας στη δουλειά… ένα Lotus Notes που ποτέ ξανά δεν πρόκειται να θυμίσει τον παλιό, σοβαρό και αξιοπρεπή εαυτό του…! ;-)

my friends,

pearl jam have announced a small european tour for this year too!!!

A MIRACLE!!!

but, we can do better.... with a little help from our friends!!

please SIGN THE PETITION for them to visit athens AGAIN and let everybody know about that!!!

HELP MEEEEEE - ;-))))

http://www.petitiononline.com/PJGR07/petition.html

AS TOUS XANAFEROUME PISW, MIA SINAVLIA = KAMIAAAAAAAAAAAAAA

thank you thank you thank you in advaaaaaaance

betty :-)

Και για του λόγου το αληθές να και τα πειστήρια του κατρακυλίσματος μου...