Σάββατο, Μαΐου 23, 2009
Πεθαίνω για σένα...


Κι ενώ ο Μάης έχει μπει στο τελευταίο δεκαήμερο του –άντε να δούμε πότε θα ξεκουμπιστεί- ο Ερμής δε λέει με τίποτα να επανέλθει στην ορθή του πορεία… Δύο κακά μαζί και μετά με ρωτάνε «τι κάνεις;» και «πως τα πας;»… Πώς να τα πηγαίνω, ε; πως;

Πως μπορεί να γίνει να πέσω για ύπνο και να ξυπνήσω την 1η Ιουνίου; Και να τα βρω και όλα στρωμένα και έτοιμα βέβαια, έτσι; Αχαχαχαχαχαχα…

Ναι, θα ‘θελα… α, μπα δε βλέπω φως… Τι να κάνω; Οκτώ μερούλες έμειναν… ο χτικιάρης έχει και 31 μέρες… γκρρρρρρρ…

Λοιπόν τέρμα η γκρίνια προς το παρόν κι ας ακούσουμε ένα άσμα που μόλις ανακάλυψα… αφιερωμένο σε όλους τους αθεράπευτα καψούρηδες... καλά να πάθετε…! :-p

Υ.Γ. Δουλεύω επίσης σαββατιάτικα... αυτό το ανέφερα; γκκκρρρρ δις
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 7:24 μ.μ. | Permalink | 1 Σχολίασαν
Τετάρτη, Μαΐου 06, 2009
Χρόνια μου πολλά και ευτυχισμένα...


Σήμερα κλείνω τα 38, έχω γενέθλια και αισθάνομαι υπέροχα… Δεν ξέρω πως συνέβη αλλά είχα χρόνια να δεχτώ τόσες πολλές ευχές από τόσα πολλά πρόσωπα, όλα αγαπημένα και ξεχωριστά… Οι πιο γλυκές ήταν οι πρώτες πρωινές που συνοδεύτηκαν από μια σφικτή αγκαλιά, λίγο αργότερα μου τηλεφώνησε η μανούλα μου, που είχε πολύ καιρό να μου απευθυνθεί με τόσα γλυκόλογα, ενώ μόλις μπήκα στη δουλειά όρμησε πάνω μου η καλή μου η Αννίτα…

«Πως το θυμήθηκες, βρε θηρίο;», τη ρώτησα. «Ε, όλες οι μεγάλες προσωπικότητες γιορτάζουν την ίδια μέρα», μου απάντησε με νόημα. Μολονότι τα τελευταία 2-3 χρόνια λείπει συνέχεια το Μάη λόγω τεκνοποίησης –εντάξει καλό μου σταμάτα στα τρία, οκ;- θυμόταν ότι γεννήθηκα την ίδια μέρα με την αγαπημένη της πεθερούλα, η οποία παρεμπιπτόντως είναι Μεξικάνα και βρίσκεται στην Ελλάδα από την Κυριακή των Βαΐων – και ναι την τσεκάραμε, δεν νοσεί από τη γρίπη των χοίρων, αν και σε στιγμές απελπισίας το Αννιτάκι την έχει χαρακτηρίσει πολλάκις «γουρούνα»… οκ, ένα κλισέ αστειάκι έκανα, μη στραβομουτσουνιάζετε…!

Πολλοί άλλοι φίλοι και συνάδελφοι ενημερώθηκαν από το facebook ενώ τρεις πολύ ξεχωριστές γυναίκες στη ζωή μου το θυμήθηκαν μόνες τους και με βομβάρδισαν με mails και τηλέφωνα…

Πως θα μπορούσα λοιπόν να μην ξεκινήσω τη νέα αυτή χρονιά γεμάτη από ευτυχία και πολλές-πολλές ελπίδες όταν παντού γύρω μου είδα αγάπη; Ε, δε θα μπορούσα… Εξάλλου λαμβάνω ως καλό οιωνό και τη βροχή που ξέπλυνε τα πάντα σήμερα…! Αφού δεν κατάφερε να με πτοήσει ούτε καν το κατεβατό με τις υποχρεώσεις που μου απέστειλε ο μαστρο-webis ξάδελφος…!

Υ.Γ. 1 :Ο Μάιος τα τελευταία χρόνια δεν θα έλεγα ότι είναι και από τους καλύτερους μήνες. Αλλά ο φετινός θα είναι εξαιρετικός… Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις κι εσύ μαζί μου, έτσι δεν είναι;

Υ.Γ. 2: Και εξάλλου πώς να μην είναι εξαιρετικός όταν δέχομαι τέτοιες υπέροχες κάρτες; Σ΄ ευχαριστώ καρδιά μου…!
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 9:24 μ.μ. | Permalink | 1 Σχολίασαν
Τρίτη, Μαΐου 05, 2009
Τι υπέροχα που μυρίζει αυτή η άνοιξη...


Λίγο πριν κλείσω τα 38 και μπω στα 39 –αχ τι ωραία που ακούγεται, 39- ίσως θα ήταν σοφό να κάνω ένα μικρό απολογισμό της χρονιάς, που μόλις «φορτώθηκα»…

Και αν όντως αυτό είναι σοφό τότε θα πρέπει και να βιαστώ, γιατί τι έμειναν; Ελάχιστες ώρες…!

Υπάρχει βέβαια και η εξής επιλογή: να μην κάνω κανέναν μα κανέναν απολογισμό, ισολογισμό, ισοσκελισμό και να παρατήσω στην ησυχία τους κέρδη και ζημίες. Να μπω στη νέα μου χρονιά φορώντας τα καλά μου και τα χαμογελαστά μου και να αναμένω τα καλύτερα, που πάντα έρχονται…

Δεν ξέρω για ποιο λόγο ακριβώς δεν καταφέρνω να βυθιστώ στη θλίψη και στην αυτολύπηση ακόμη και στις πλέον τραγικές στιγμές της ζωής μου, αλλά πιθανότατα να ευθύνεται το ίδιο γονίδιο που με κάνει να αγκαλιάζω την ευτυχία δυνατά, να γελάω με το παραμικρό και να προσφέρω την εμπιστοσύνη και την αγάπη μου ακόμη κι όταν δεν έχει μείνει ούτε ένα τόσο δα μικρό κομματάκι απ’ αυτό που κάποτε αγάπησα και εμπιστεύτηκα…

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μεμψιμοιρώ αντί να τη ζω δυνατά και αχόρταγα…! Αυτό πίστευα πάντα και χαίρομαι που το πιστεύω ακόμη… Μπορεί να μην είμαι κόρη της μαμάς μου αλλά σίγουρα είμαι του μπαμπά μου…!

Σε ελάχιστες ώρες κλείνω τα 38 και είμαι απόλυτα πεπεισμένη, ότι ο νέος χρόνος που ανοίγεται μπροστά μου θα είναι από τους καλύτερους… Ελπίζω ελάχιστα χειρότερος από τον 39ο μου…! ;-)
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 7:10 μ.μ. | Permalink | 1 Σχολίασαν
Layout design by Pannasmontata