Είναι περασμένα μεσάνυχτα και κανονικά θα έπρεπε να βρίσκομαι στο κρεβατάκι μου… Πρέπει να ξυπνήσω χαράματα, καθώς πρωί-πρωί με την αυγούλα σαλπάρω… Σηκώνω άγκυρες για Σέριφο και για να μη με ματιάσετε πρέπει να εξηγήσω ότι πάω για δουλειά – μολονότι γνωρίζω καλά ότι αυτό δε θα σας παρηγορήσει…!

Όπως δεν παρηγόρησε και τον συνήθη ύποπτο, που με μπουγέλωσε το τομάρι μεσημεριάτικα, όταν πέρασα για να τον χαιρετήσω…

Και δεν παρηγορήθηκε γιατί θυμήθηκε ότι πριν 3 εβδομάδες πήγα στην Κύθνο Σ/Κ –όπου όντως πήγα για αναψυχή- και πριν 2 εβδομάδες στην Πάρο για δουλειά –να πάτε να πάτε Πάρο, σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα- και το επόμενο Σ/Κ θα βρίσκομαι Νάξο, και μετά στη μυστική μου παραλία στην Πρέβεζα για μία εβδομάδα, και αρχές Αυγούστου πάλι Σ/Κ σε αγνώστου ταυτότητας προς το παρόν κυκλαδονήσι, και μετά τις 15/8 τριήμερο στη Λευκάδα και στα τέλη Αυγούστου μια βδομάδα Κέρκυρα…

Έχω ξεπατωθεί σας λέω… ο μαστρο-webis ξάδελφος δε με έχει αφήσει σε χλωρό κλαρί…!

Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους είναι πρωτόγνωρα για μένα τόσα ταξίδια… που το ιδανικό μου στις διακοπές είναι να παρκάρω το αυτοκίνητο κάτω από μια δροσερή ελιά και επί 1-2 εβδομάδες, εξαρτάται την άδεια, η μοναδική μου διαδρομή να είναι δωμάτιο – αμμουδιά – ξαπλώστρα, υπό σκιάν…

Και τώρα έχω πάρει τα βουνά και σκαρφαλώνω σε λαγκάδια, αρμενίζω θάλασσες, περπατάω κάθε τρεις και λίγο σε διαφορετικά πλακόστρωτα καλντερίμια, ανασαίνω αλμύρα, γνωρίζω τόπους από την καλή και την ανάποδη, πέφτω για ύπνο από τις 11.30 μμ εξαντλημένη, κι ενώ μένω στο κέντρο της Παροικιάς κι όλη νύχτα γίνεται ο κακός χαμός κάτω από τα παράθυρα μου…

Κι όμως κανείς δεν πιστεύει ότι εργάζομαι σκληρά… ότι το ίδιο ακριβώς θα ήταν, αν έκανα και ρεπορτάζ για τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στις φυλακές Διαβατών… είδατε δεν αναφέρομαι σε εκείνες των Τρικάλων, γιατί εκεί την περνάνε ζάχαρη… μέχρι και laptop ετοιμάζονταν να μπάσουν οσονούπω…!

Καλά μεταξύ μας μην το πολυπιστέψετε το παραπάνω… έτσι τα λέω για να γλυτώσω το μάτι το κακό… φτύστε με φτύστε με…

Και έρχεται τώρα το μέγα ερώτημα; Τι καλοκαίρι είναι άραγε αυτό; Καλό, κακό, μέτριο; Προς το παρόν δεν έχω όλα τα στοιχεία για να το κατατάξω… εξάλλου πως το λέει ο σοφός λαός; Στο τέλος τον ξυρίζουν το γαμπρό… οπότε στο τέλος, εκεί κατά τις αρχές Σεπτέμβρη, θα κάνω κι εγώ τη δική μου σούμα…

Προς το παρόν θα το χαρακτηρίσω παράξενο… και πρωτόγνωρο για μένα… έχουν συμβεί τόσα και τόσα, που κοιτάζοντας λιγάκι πίσω ζαλίζομαι και μόνο που τα σκέφτομαι…

Και δεν φτάνει όλος αυτός ο μαραθώνιος αλλά το καλοκαιράκι ξεκίνησε με μένα να ρίχνω διάβασμα τρελό… γιατί εκεί κατά τα μέσα Ιουνίου έδινα και εξετάσεις – στις οποίες παρεμπιπτόντως αρίστευσα…!

Όσοι με ξέρουν σταυροκοπιούνται κι όσοι δε με ξέρουν με μακαρίζουν… εγώ πάλι έχω βάλει το κλειδί στη μηχανή και αφήνομαι για πρώτη φορά ανοιχτή σε όλα τα ενδεχόμενα…

Μέτα από πολύ-πολύ καιρό νιώθω πραγματικά ελεύθερη… ελεύθερη να κινηθώ, να διατεθώ, να μοιραστώ και να νιώσω… χωρίς φοβίες, χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς γκρίνιες, μουρμούρες και μιζέρια… χωρίς τί, πότε, πού, πώς, με ποιόν, γιατί, γιατί, γιατί…;;;;;;;;;

Γιατί έτσι μου αρέσει…!!!!!!!!

Υ.Γ. Λοιπόν μαστρο-webi παράτα τα και πάμε για ύπνο… Σαλπάρουμε είπαμε…! Και σε σας αφήνω το φετινό μου hitάκι...! ;-)