Σάββατο, Μαΐου 24, 2008
Σε δουλειά να βρισκόμαστε...



Το αγαπημένο μου elf με προσκάλεσε σ’ ένα ακόμη blogοπαίχνιδο. Σου λέει, μια και δεν έχει δουλειά να κάνει, ας της βρω εγώ να μην βαριέται κιόλας…! Γκκκρρρρ….!

Να σκανάρω λέει ή να φωτογραφήσω ένα χειρόγραφο μου -αυτόγραφο το ονομάζει- και να το ανεβάσω στο blog… Και εδώ έγκειται και η βρωμοδουλειά… Λόγω πρόσφατης μετακόμισης δεν είχα την παραμικρή ιδέα που είχα καταχωνιάσει τη φωτογραφική μηχανή ενώ δεν είχα δεήσει ακόμα να συνδέσω το scanner…!

Τελικά η σύνδεση αποδείχτηκε πολύ δυσκολότερη –άντε μάστορα πότε γυρνάς; έχουμε θέματα εδώ ;-)- οπότε ανασκουμπώθηκα να βρω τη μηχανή… Αλλά και που τη βρήκα, τζίφος…! Οι μπαταρίες ήταν καπούτ… Άντε τώρα να ψάχνω και το φορτιστή. Ψύλλους στ’ άχυρα δηλαδή…

Μετά από τέσσερις μέρες, πολύ κόπο και άπειρη υπομονή είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι τα κατάφερα και επιτέλους μπορώ να αναρτήσω και το δικό μου αυτόγραφο… :-)

Και πρέπει να το κάνω γρήγορα γιατί έχω και ραντεβού στο κομμωτήριο η κοκέτα και δεν πρέπει να αργήσω… Έχουμε γάμους το απόγευμα… Χαρές και πανηγύρια… Παντρεύουμε τη Βίβιαν και πρέπει να βιαστώ να πάω και από το σπίτι της… Να σιγουρευτώ ότι δε θα το σκάσει… αχαχαχαχαχχαχαχα… Βασιλάκη μου αστειεύομαι… (σ.σ. το ελπίζω δηλαδή :-s)

Λοιπόν αγαπημένο μου elf η διαταγή σου εξετελέσθη…!

Υ.Γ. Η παραγγελιά για να είναι ολοκληρωμένη πρέπει να έχει και διεύθυνση παραλήπτη… για το http://autographcollectors.blogspot.com λοιπόν… ;-)

Υ.Γ.2 Elf μου για τους γνωστούς λόγους που ξέρεις δεν μπορώ να προσκαλέσω κανέναν. Sorry…

 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 1:15 μ.μ. | Permalink | 3 Σχολίασαν
Τρίτη, Μαΐου 20, 2008
Κρουαζιέρα θα με πάει....




Λόγω ανωτέρας βίας τις τελευταίες δύο ημέρες είμαι κλεισμένη στο σπίτι. Επειδή όμως όπως λένε η τεμπελιά είναι η μάνα κάθε κακού αποφάσισα να στρωθώ και να δουλέψω. Ακούγοντας βέβαια κάποιος τη λέξη δουλειά μπορεί και να με οικτίρει ελαφρά ή ίσως να βαρυγκωμά για λογαριασμό μου…!

Σας διαβεβαιώ ότι τίποτα από τα δύο δεν είναι απαραίτητο… Στην παρούσα φάση η δουλειά που έχω αναλάβει ελάχιστα απέχει από τη διασκέδαση. Λίγες εβδομάδες ίσως…

Ο μάστορας έχει φορτσάρει και στήνει το ένα νησιωτικό site μετά το άλλο… Μετά από υπεκφυγές, που κράτησαν σχεδόν δυο χρόνια, ανέξοδες υποσχέσεις από μέρους μου και απανωτές υπεκφυγές για το πόοοοοοοοσο πολυάσχολη είμαι και φορτωμένη, ήγγικεν η ώρα η μεγάλη, η ώρα η σωστή… Η οποία βεβαίως συνοδευόταν και από το απαραίτητο κερασάκι: «Όλο το καλοκαίρι θα τραβιόμαστε στα νησιά για επιτόπια έρευνα….!». Η φωνή του είχε την απαραίτητη βαριεστημένη χροιά –πωπω τι άσχημα που μπλέξαμε αλλά τι να κάνουμε, αυτά έχει η δουλειά- αλλά το πονηρό βλέμμα που λοξοκοιτούσε προς τη μεριά μου με συχνότητα που έναν αδαή θα τον έπειθε ότι πρόκειται για αλλήθωρο με ψύλλιασε…! Ουπςςςς… αυτό ήταν! Τσίμπησε η μικρή και αθώα παιδίσκη…

«Μαζί θα τραβιόμαστε μαστρο-ξάδελφε;», ρώτησα αθώα προκειμένου να σιγουρευτώ… «Μα και βέβαια μαζί… Πως αλλιώς θα γράψουμε», απάντησε συνεχίζοντας στο γνωστό μοτίβο – βαριεστημένη χροιά και αλλήθωρο για κάθε αδαή λοξοκοίταγμα…

Στρώθηκα λοιπόν με μεγάλη χαρά –που πήγαν ξαφνικά οι ανέξοδες υποσχέσεις και οι απανωτές υπεκφυγές μη με ρωτάτε, δε γνωρίζω, δεν απαντώ- προχωρώ μπροστά, κάνω την απαραίτητη προετοιμασία και ετοιμάζω ήδη βαλίτσες, εντάξει νοερά αυτό αλλά είναι μια αρχή…

Ο μαστρο-ξάδελφος βρίσκεται από χτες στην Κύπρο για ένα συνέδριο… Μιλήσαμε ηλεκτρονικά και το πουλάκι μου παραληρούσε… Καθήμενος παραπλεύρως της πισίνας, κάτω από φοίνικες, και με τον αέρα να μοσχοβολάει… Να τρως και το κουκούτσι δηλαδή… Ενθουσιασμένος με την Μεγαλόνησο και έτοιμος ήδη να στήσει ένα ακόμα site… Όχι ότι με χαλάει βέβαια… Κάπου θα καταφέρω να χώσω κι αυτό το νησάκι στην ατζέντα μου… ;-)

Προς το παρόν καρφιτσώνω στο χάρτη την Πάτμο, τη Σαντορίνη, τη Μύκονο, την Κεφαλονιά, την Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Κρήτη, την Τήνο, τη Μήλο, τη Νάξο, τις Σπέτσες και τη Σύρο... Κάποια απ’ τα νησιά «τρέχουν» εδώ και καιρό, κάποια άλλα βρίσκονται σε φάση ολοκλήρωσης και κάποια άλλα ξεκινούν την καριέρα τους μέσα στις επόμενες μέρες…! Το τελευταίο του καμάρι είναι το site για την Κεφαλονιά, το οποίο έστησε σε χρόνο dt και μάλιστα επισκέφθηκε πρόσφατα, τραβώντας εκπληκτικές φωτογραφίες. Α, ναι ξέχασα να σας πω ότι ο μαστρο-ξάδελφος είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος φωτογράφος πέραν όλων των άλλων προτερημάτων του… Α, ναι και εργένης επίσης… ;-)

Αν λοιπόν κάποιος από σας γνωρίζει μικρά μυστικά, είτε επειδή κατάγεται από κάποιο απ’ αυτά τα νησιά είτε επειδή τα έχει επισκεφτεί κι έχει ξετρελαθεί, και θα ήθελε βεβαίως να τα μοιραστεί, τα μυστικά ντε, εδώ είμαι να σας ακούσω και να τα καταγράψω… Και σαφώς να τα εξακριβώσω ιδίοις όμμασι… :-D

Υ.Γ. Μάστορα 30 και σήμερα.... Από πού είπαμε θα ξεκινήσουμε; ;-)


Update 22/5 11:58 μ.μ.: Η φωτογραφία με την πισίνα είναι μια ευγενική προσφορά από τον μαστρο-ξάδελφο, που ξεφαντώνει, ε σόρρυ δουλεύει πολύ σκληρά, αυτές τις μέρες στην Κύπρο. Ο καημένος επειδή δεν έχει σύνδεση στο δωμάτιο τη βγάζει όλη μέρα στην πισίνα που έχει hot spot... Τι τραβάνει κι αυτά τα μαστροwebιααααα...! :-Ρ
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 12:48 μ.μ. | Permalink | 1 Σχολίασαν
Τρίτη, Μαΐου 06, 2008
Δώδεκα και ένα... Έχεις μάτια και βλέπεις εξάλλου...

Σήμερα κλείνω τα 37... Αυτό από μόνο του ίσως να μη λέει πολλά αλλά αν συμπληρώσω ότι την ίδια ώρα μπαίνω στα 38 μήπως αλλάζει λιγάκι η οπτική; Μήπως αποκτά λίγη δραματικότητα, μια κάποια συγκίνηση παραπάνω; Α, μπα, ε;

Αναρωτιέμαι πραγματικά μήπως θα έπρεπε να νιώθω κάτι παραπάνω, να αισθάνομαι λίγο πιο χαρούμενη –ε, εντάξει γενέθλια έχω- ή λίγο πιο στενοχωρημένη – όλο προς τα πάνω τραβώ; Στα φετινά μου γενέθλια ωστόσο είχα μία και μοναδική προσδοκία, η οποία –φευ- δεν επαληθεύτηκε…!

Κλείνει ένας κύκλος απόψε τα μεσάνυχτα. Ο χρόνος περνά, και η κλεψύδρα που γύρισα πριν 22 ώρες, στις 00.01 ακριβώς, αδειάζει. Είμαι πλέον εντελώς σίγουρη ότι θα αδειάσει χωρίς καμία έκπληξη…

Υπάρχει όμως κι ένα καλό – και πότε δεν υπάρχει θα μου πεις μάστορα; Έλα ντε…

Όταν κλείνει ένας κύκλος ανοίγει αναγκαστικά ένας καινούργιος...

Στα φετινά μου γενέθλια έχω μόνο μια ευχή για μένα: Δύναμη, πολύ δύναμη για να καταφέρω το «αναγκαστικά» να το μετατρέψω σε «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ»…!

Και ξέρεις γιατί; Γιατί μπορεί να μην είναι ανάγκη να το πω, μια κι έχεις μάτια και βλέπεις, αλλά τελικά το λέω…!



 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 10:02 μ.μ. | Permalink | 6 Σχολίασαν
Layout design by Pannasmontata