Σήμερα κλείνω τα 37... Αυτό από μόνο του ίσως να μη λέει πολλά αλλά αν συμπληρώσω ότι την ίδια ώρα μπαίνω στα 38 μήπως αλλάζει λιγάκι η οπτική; Μήπως αποκτά λίγη δραματικότητα, μια κάποια συγκίνηση παραπάνω; Α, μπα, ε;
Αναρωτιέμαι πραγματικά μήπως θα έπρεπε να νιώθω κάτι παραπάνω, να αισθάνομαι λίγο πιο χαρούμενη –ε, εντάξει γενέθλια έχω- ή λίγο πιο στενοχωρημένη – όλο προς τα πάνω τραβώ; Στα φετινά μου γενέθλια ωστόσο είχα μία και μοναδική προσδοκία, η οποία –φευ- δεν επαληθεύτηκε…!
Κλείνει ένας κύκλος απόψε τα μεσάνυχτα. Ο χρόνος περνά, και η κλεψύδρα που γύρισα πριν 22 ώρες, στις 00.01 ακριβώς, αδειάζει. Είμαι πλέον εντελώς σίγουρη ότι θα αδειάσει χωρίς καμία έκπληξη…
Υπάρχει όμως κι ένα καλό – και πότε δεν υπάρχει θα μου πεις μάστορα; Έλα ντε…
Όταν κλείνει ένας κύκλος ανοίγει αναγκαστικά ένας καινούργιος...
Στα φετινά μου γενέθλια έχω μόνο μια ευχή για μένα: Δύναμη, πολύ δύναμη για να καταφέρω το «αναγκαστικά» να το μετατρέψω σε «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ»…!
Και ξέρεις γιατί; Γιατί μπορεί να μην είναι ανάγκη να το πω, μια κι έχεις μάτια και βλέπεις, αλλά τελικά το λέω…!
Χρονια πολλα και καλα :-)