Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007
Όποιος νύχτα περπατεί...
Οι εμπνεύσεις της τελευταίας στιγμής δεν είναι πάντα για καλό, απ’ ότι μαρτυρούν και τα τελευταία γεγονότα…! Απόψε διάβαζα μέχρι αργά και εκεί που ήμουν έτοιμη να πάω να ξεραθώ, άναψε ένα λαμπάκι στο κεφάλι μου και λέω: «δεν μπαίνω λίγο internet, να διαβάσω κανένα post, να κάνω και κανένα τσιγάρο…» (σ.σ. μάλλον το ‘χω σε κακό να πάω για ύπνο πριν τις 2 το πρωί, δεν εξηγείται αλλιώς).

Μπήκα λοιπόν και ανοίγει το msn… Όλα καλά ως εδώ, μέχρι που είδα τα εισερχόμενα emails… Σπάνια τα ανοίγω, αφού το λογαριασμό τον έχω πλέον μόνο για το msn και δεν το χρησιμοποιώ για την αλληλογραφία… Αλλά τα emails είχαν φτάσει τα 13 και είπα να το ξεφορτώσω…!

Μου ανοίγει ένα ωραιότατο νέο hotmail, αφού την τελευταία φορά είπα να πατήσω το YES όταν με ενημέρωσαν ευγενικότατα από τη Microsoft ότι αποφάσισαν επιτέλους να αναβαθμίσουν το αραχνιασμένο τους περιβάλλον…

Σβήνω τα μηνύματα, κάτι χαζά και κάτι spam και άρχισα να πειράζω τα κουμπάκια και να αλλάζω χρωματάκια…! (σ.σ. για όποιον ενδιαφέρεται για ανούσιες λεπτομέρειες να τον ενημερώσω ότι επέλεξα το red).

Και πάνω που ήμουν έτοιμη να πατήσω το sign out βλέπω στη λίστα αριστερά την ένδειξη drafts..! Ορίστε; Από πού κι ως που; Αυτό είναι κολπάκι του gmail, πως βρέθηκε εδώ; Βέβαια αυτό που μου «χτύπησε» δεν ήταν αυτή καθ’ αυτή η ένδειξη αλλά το γεγονός ότι δίπλα ανέφερε τον αριθμό «3»… Ναι ΤΡΙΑ…! Μα εγώ έχω να στείλω email από το hotmail από εποχής Προέδρου Στεφανόπουλου (σ.σ. άσε μάστορα πως το θυμάμαι, μεγάλη ιστορία)…! Και ενώ ποτέ δεν φύλαγα τίποτα στα sends τώρα έχω και drafts;

Εδώ θα έπρεπε να είχε επικρατήσει η λογική και να είχα αποχωρήσει χωρίς να τα ανοίξω αφού ήμουν σίγουρη ότι τα νέα δε θα ήταν καλά…!

Αλλά επειδή είμαι διάσημη γι’ άλλες χάρες μου κι όχι για τη λογική μου (σ.σ. κάποιος κακεντρεχής θα έκανε τώρα αναφορές σε περιέργειες και κουραφέξαλα αλλά αδιαφορώ και προσπερνώ) το πάτησα το ρημάδι το κλικ…

Και είδα μπροστά στα μάτια μου να ανοίγεται ένας άλλος κόσμος… Τρία χρόνια ακριβώς πριν… Μα ακριβώς… Οι ημερομηνίες έγραφαν 14, 16 και 17 Ιουνίου 2004…! Ορίστε;

Και μάλιστα δεν επρόκειτο απλά για μισοτελειωμένα mails αλλά για κανονικότατα, τα οποία είχα στείλει…! Kι όχι μόνο… περιελάμβαναν και απαντήσεις…! Ένας προς έναν…! Ένας αποστολέας και ένας παραλήπτης…! Τρία χρόνια πριν ακριβώς…! Τρία mails του καθενός μας εντελώς παρακμιακά…! Τελευταία στη σειρά, μιας σειράς δεκάδων άλλων mails –απαύγασμα λατρείας και ρομαντισμού… Ενώ αυτά; Αυτά γεμάτα καλυμμένη ειρωνεία και σαρκασμό και ψέματα εκατέρωθεν…!

Όλα τα emails, και τα μεν και τα δε, τα είχα διαγράψει σε μια τελετή που δεν στερούνταν κανένα από τα τυπικά της ανάλογης τελετουργίας…

Βαθιά μεσάνυχτα, κρασί -που μου προκάλεσε θολούρα και απίστευτο πονοκέφαλο το μεσημέρι που ξύπνησα- αηδιαστικά αηδιαστική μουσική και απανωτά κλικ στο delete, αφού τα διάβαζα και τα έσβηνα ένα – ένα…! Από πού μου πηγάζουν αυτά τα δραματικά κάθε τόσο -καλά με απόσταση 4-5 χρόνων είναι αλλά μην το κάνουμε θέμα- δε γνωρίζω…! Πάντως στη συγκεκριμένη περίπτωση είχα αποφασίσει να ζήσω την «τραγωδία» μου και να μην τα διαγράψω με το συνηθισμένο μου τρόπο, μια κι έξω…!

Και τώρα να ‘τα εδώ, μπροστά στα μάτια μου…! Από πού ξεφύτρωσαν; Πού και πώς είχαν σωθεί; Πώς εμφανίστηκαν στα ανύπαρκτα –τότε- drafts μου; Ποιός μου κάνει πλάκα νυχτιάτικα;

Και αυτή η ταύτιση των ημερομηνιών; Σχεδόν με κάνει να ανατριχιάζω... Γι’ αυτό ίσως να το γράφω κιόλας… Για να το εκλογικεύσω, αφού για να το εξηγήσω το κόβω χλωμό…!

Και θυμήθηκα πράγματα που είχα ξεχάσει… Θυμήθηκα πράγματα που είχα ορκιστεί ότι δε θα ξεχνούσα ποτέ… Θυμήθηκα πρόσωπα που είχα λατρέψει και στη συνέχεια είχα μισήσει και πίστευα ότι κι αυτό θα κρατούσε για πάντα…

Τρίχες… Τίποτα δεν κρατάει για πάντα… Ούτε καν η ανάμνηση… Είχα τουλάχιστον δυο χρόνια να «τα» σκεφτώ… Και το μόνο που «μου» άφησαν, τώρα που τα ξαναείδα, είναι μια γλυφή γεύση στο στόμα και μια γκριμάτσα δυσπιστίας στο πρόσωπο…! Αφού δεν μπήκα καν στον κόπο να τα διαγράψω, αν είναι δυνατόν…!

Ωστόσο αυτή η αλλόκοτη ιστορία με έκανε να σκεφτώ κάτι άλλο… Το μπαλάκι της Άντα Φτυς… με προκάλεσε να περιγράψω τον ιδανικό άντρα για μένα… και η αλήθεια είναι ότι το είδα σαν μια καλή ευκαιρία να ξαναγράψω στο blog μια και κόντευε να πιάσει αράχνες – λόγω βαρεμάρας και ουχί δουλειάς, υποχρεώσεων και λοιπών ανόητων δικαιολογιών, που καθόλου δε θα με τιμούσαν…! Αν και είχα σκοπό λοιπόν να ανταποκριθώ το ανέβαλα συνεχώς…!

Μέχρι απόψε… μέχρι τώρα…! Που έχω πλέον να δώσω και μια σοβαρή απάντηση…! Και θα τολμούσα να πω, ταυτόχρονα και μια ευχή…!

Ο ιδανικός άντρας για μένα, λοιπόν, θα είναι αυτός, που, όταν θα έχει αποχωρήσει πλέον από τη ζωή μου, μετά από χρόνια, όταν θα τον σκέφτομαι, δε θα μου φέρνει γλυφή γεύση στο στόμα και γκριμάτσες δυσπιστίας στο πρόσωπο…!

Που θα τον σκέφτομαι και θα χαμογελάω πλατιά, θα αναρωτιέμαι που να είναι από γνήσιο ενδιαφέρον, και θα του στέλνω από μακριά όλες τις ευχές του κόσμου…!

Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι δε γνώρισα αξιόλογους –και αξιέραστους γιατί να το κρύψω- άντρες…! Άλλο φταίει μάλλον…!

Οπότε η ευχή μου εμπεριέχει και μια μικρή – μεγάλη μου ελπίδα…! Να μάθω να εκτιμώ και να εμπιστεύομαι…! Αμήν…!

Υ.Γ. Εσύ δεν πιάνεσαι… Ξέρω ακριβώς που είσαι και η γεύση στο στόμα μου κάθε φορά που σε σκέφτομαι δεν είναι γλυφή αλλά γλυκόπικρη…! Βρήκες το μοναδικό τρόπο για να το καταφέρεις…!
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 2:35 π.μ. | Permalink |


13 Σχολίασαν:


  • At 15 Ιουνίου 2007 στις 12:57 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ξέρεις,είναι περίεργο να περιγράφεις έτσι τον "ιδανικό" άντρα.Γιατί έτσι που το θέτεις δεν πρόκειται ποτέ να τον ζήσεις και να τον χαρείς παρά μόνο να τον θυμάσαι.

     
  • At 15 Ιουνίου 2007 στις 2:49 μ.μ., Blogger Θεραπευτής

    Σατανικες συμπτωσεις...

    Απορια: Τα ξαναεσβησες τα μεηλ ή αυτην τη φορα τα κρατησες?

    Οσο για τον ιδανικο αντρα θα πω κατι που διαβασα προσφατα και μου φανηκε φοβερο!

    Ερωτευομαστε περισσοτερο τον ιδιο τον ποθο απο το αντικειμενο του.

     
  • At 16 Ιουνίου 2007 στις 3:58 π.μ., Blogger vatraxokoritso

    μαλιστα...
    για παρε ενα τηλεφωνακι αυριο να μας τα πεις και απο κοντα...


    αντε ντε!

     
  • At 16 Ιουνίου 2007 στις 5:12 π.μ., Blogger 2Σx2

    Κάνοντας την αντίστοιχη αναγωγή, ιδανική γυναίκα για μένα θα είναι αυτή που δε θα μου φέρνει γλυφή γεύση στο στόμα και γκριμάτσες δυσπιστίας χωρίς να χρειαστεί να την αποχωριστώ για να το καταλάβω. (Είναι λίγο ουτοπικό ε;)

    Διαβάζοντας τα περί μέηλ που λες θυμήθηκα ότι σε ονειρεύτηκα! Καλά, μην τρομάζεις.
    Άκου,
    είμασταν με την κοπέλα μου σε ένα κλειστό, αχανές κτίριο με γραφεία με πολύ άπλα. Κάναμε κάτι γραφειοκρατικά για να πάρουμε κάτι χαρτιά. Αφου πήγαμε σε διάφορα γραφεία στο τέλος λίγο πριν την έξοδο έπρεπε να μας βάλουν υπογραφή και σφραγίδες στα χαρτιά για να τελειώσουμε με τη δουλειά. Ε, εσύ ήσουν η τελευταία υπάλληλος που μας εξυπηρετησε.
    Δε θυμάμαι αν συστηθήκαμε αλλά θυμάμαι που "ήξερα" πως ήσουν η Adomiel.
    Και για να μην έχεις περιέργεια, στο όνειρο ήσουν μετριου αναστήματος, με ανοιχτά καστανά σγουρά μαλλιά, φορούσες οβαλ γυαλιά μυωπίας και ήσουν εξυπηρετική και πολύ συμπαθητικη. Απίστευτο το τι όνειρα βλέπουμε! Και το είχα ξεχάσει και μου ήρθε απο το πουθενά διαβάζοντας το post!

     
  • At 16 Ιουνίου 2007 στις 6:48 μ.μ., Blogger Adomiel

    PJ αυτόν που "ζω" και "χαίρομαι" κάθε φορά δεν έχω ανάγκη να τον περιγράψω γιατί κάθε μα κάθε φορά φαντάζει ιδανικός... ακόμα κι αν ο προηγούμενος δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τον επόμενο... δεν είναι υπέροχο; ;-)

    Μικρέ μου Therapist μέσα στο μυαλό μου είσαι; δε θα το εξέφραζα καλύτερα...! :-)


    Vatraxokoritso ένα θα σου πω... ακόμα ανατριχιάζω όποτε το σκέφτομαι...! :-Ρ

    2Σχ2 καθόλου ουτοπικό... καλομέλετα κι έρχεται...! ;-)

    Όσο για το όνειρο, βρε παιδί μου, ένα έχω να σου πω: πωπωωωωωωωωωω! :-Ρ

    Πάντως για περισσότερΑ όσον αφορά την εμφάνιση μου ρώτα το Vatraxokoritso που είδε το τεστάκι που έκανα... αφωνία επί μισάωρο έπαθε από τη ζήλεια της...! και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εξαιρετικά δύσκολο είναι αυτό...! αχαχαχαχαχα

     
  • At 17 Ιουνίου 2007 στις 5:00 μ.μ., Blogger Αθανασία

    Παντα ετσι δεν συμβαινει;
    Ενα ξεχασμενο αντικειμενο σε φερνει σε στιγμες που θαρρουσες πως ποτε δεν θα ξεχασεις, σε ανθρωπους που δεν πιστευες οτι θα φυγουν απο την καθημερινοτητα σου.

    Δυστυχως, το σκληρο της υποθεσης ειναι να εχεις βρει καπου καποτε αυτον που οντως σε κανει να ενδιαφερεσαι ειλικρινα και του στελνεις τις ευχες του κοσμου,και να φοβασαι να του τις στειλεις.....

     
  • At 17 Ιουνίου 2007 στις 10:14 μ.μ., Blogger 2Σx2

    Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι θα έχω πέσει πολύ εξώ. Τώρα πως στο διάολο φτιάχτηκε αυτό το όνειρο και από που προέκυψε είναι προς διερεύνηση!

     
  • At 18 Ιουνίου 2007 στις 11:03 π.μ., Blogger Esther

    αχαχα..εγω που ξέρω πως είσαι έριξα πολυ γέλιο μάρεσε αυτη η αναφορα στο ονειρο.
    Αλλα στο προκειμενο..δεν ειναι τυχαιο μαλλον οτι και εγω ενα χρόνο μετα θα εχω αποφασισει να μπω σε ενα λογαριασμο που εχει ενα μνμ που με περιμενει..βεβαια εγω ξερω οτι ειναι εκει..εσυ παλι βρε παιδακι μου πως τα καταφερνεις??
    Να σου πω..δεν πιστευω στην τυχαιοτητα των πραγματων..η συμβουλη μου λοιπον απλα ειναι χρησιμοποιησε αυτο που σου συνεβη με τον καλυτερο δυνατο τροπο...
    και να νομιζεις πως αυτο ειναι περιεργο ακου και κατι ανατριχιαστικο.
    Πριν 2 εβδομαδες σιγοτραγουδουσα ενα κομματι (μιλαμε πολυ σιγα..ουτε εγω δεν το ακουγα) , ξαφνικα χτυπαει μνμ στο κινητο μου απο αγνωστο νουμερο που μου γραφει το ρεφρεν του κουπλε που μολις τραγουδουσα....!!!! εψαχνα κρεββατια ντουλαπες-μετα περιμενα να με παρει τηλεφωνο μια τραχια φωνη και να ακουσω..I see you.......!!!!! ετσι που λες και ακομα το μυστηριο δεν εχει λυθε.
    αυτα..και εις αλλα με υγεια..

     
  • At 20 Ιουνίου 2007 στις 12:47 μ.μ., Blogger Nemertes

    Ο ιδανικός άντρας είναι αυτός που βρίσκεται στο κρεββάτι σου. Τέλος! :p

     
  • At 20 Ιουνίου 2007 στις 3:58 μ.μ., Blogger Esther

    menertes..ειπες το σωστοτερο. Με αφορμη αυτο εγω θα στο παω και πιο περα..υπαρχει στ'αληθεια , υφισταται το "ο μεγαλος ερωτας της ζωης μου , θα του/της εδινα τα παντα" αν..προσεξε..αν ειμασταν μαζι!! το ακουω τελευταια απο κοσμο και αναρωτιεμαι γιατι δεν εισαι μαζι με αυτο τον μεγαλο ερωτα η αν χειροτερα ουτε καν πλησιασες τι στο καλο μεγαλος ερωτας ειναι?...ας συνελθουμε λιγο μας ακουνε και παιδια..

     
  • At 21 Ιουνίου 2007 στις 1:19 π.μ., Blogger Adomiel

    Esther μικρή μου η εμπειρία σου μπορεί να με "ανατρίχιασε" αλλά δε με παραξένεψε... περιμένω και "χειρότερα" από μια κυρία με τη δική σου φαντασία...! ;-)

    Nemertes όπως προείπα και στον PJ συμφωνώ απολύτως...! :-)

    2Σχ2 παράτησε τις διερευνήσεις... ας αφήσουμε τη μοίρα να αποφασίσει...! :-Ρ

     
  • At 21 Ιουνίου 2007 στις 10:10 μ.μ., Blogger 2Σx2

    :))) Είμαι μία μαριονέτα!

     
  • At 22 Ιουνίου 2007 στις 10:50 π.μ., Blogger Esther

    Σας ευχαριστουμε για την εμπιστοσυνη που δειχνετε στην φαντασια μας...(!!!χαχα)
    Μακαρι ομως να'ταν μονο η φαντασια μας εκεινο το βραδυ..ελα που το μνμ υπαρχει ειναι αληθινο και καθε λιγο και λιγακι το κοιταω για να το πιστευω...φιλια καλο σκ

     
Layout design by Pannasmontata