Θα τις γράψω τις επτά πιο αγαπημένες μου ταινίες… Τις πιο αγαπημένες γι’ απόψε, για τώρα… Ευτυχώς, τουλάχιστον όσον αφορά τις ταινίες, έχουμε την πολυτέλεια να αλλάζουμε προτεραιότητες κατά βούληση… χωρίς να χρειάζεται να απολογούμαστε και κυρίως χωρίς να μας γκρινιάζουν… γιατί, όχι πείτε μου, είναι δυνατόν να ζωντανέψει η σειρά dvd με τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και να μου ζητήσει τα ρέστα; Είναι δυνατόν να αρχίσει να κουνάει το δάχτυλο της μπροστά στα μούτρα μου και να με αρχίσει στα παράπονα και στη μουρμούρα; «Μα ήμουν η πιο αγαπημένη σου - παλιά… Με έβλεπες τόσο συχνά που κόντευα να λιώσω - παλιά…»…!


Ε, ωραία - παλιά… Το είπες και μόνη σου… Τέρμα τα δίφραγκα όμως… Πέρασε πάρα πολύς καιρός από τότε… Τώρα έχω άλλες αγαπημένες… Δεν χωράς άλλο λέμε… Θα σε βλέπω μόνο όταν δεν θα έχω ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ…! Κι αυτό αν το θυμηθώ… Θα με περιμένεις ωραία και καλά σαν φρόνιμο κοριτσάκι στο κουτάκι σου να σου κάνω το νεύμα μου…! Το κατάλαβες επιτέλους; Πόσες φορές πρέπει να σου το πω πια;

Ουπς έπιασα κουβέντα με τα dvd…! Χμμμ… Για καλό και για κακό θα την κλειδώσω σ’ ένα ντουλάπι…! Ο φόβος φυλάει τα έρμα, λένε…! Δεν είμαστε τώρα να «χάνουμε» και τα σίγουρα…!

Αλλά τι λέω; Παραλογίζομαι ε; Μόνο οι άνθρωποι «χάνονται»… Κι αυτοί μετά από πολύ μεγάλες δικές μας προσπάθειες…! Ας προσέχαμε…! ;-)

Λοιπόν στο θέμα μας… Προσκλήθηκα από τρεις αξιαγάπητους bloggers τη Lili, το Χρήστο και τον ΑΔΑΗ να γράψω τις αγαπημένες μου ταινίες. Μετά από ελάχιστη σκέψη (σ.σ. και τρελό μπελά για να βρω φωτό) ιδού:



1) 300




Ναι, ναι Χρήστο… όπως βλέπεις είμαι επιρρεπής… καινούργιο κοσκινάκι μου και τα λοιπά και τα λοιπά…


2) Ερωτευμένος Σέξπιρ



Γιατί κατά βάθος πρέπει να είμαι πολύ ρομαντική… μάλλον!


3) Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών



Ούτε που θυμάμαι πόση ώρα έκλαιγα την πρώτη φορά που την είδα… Πριν από γκούχου γκούχου 16-17 χρόνια… Και δυστυχώς κλαίω ακόμη κάθε φορά που τη βλέπω… Τώρα από συγκίνηση για την ταινία είναι, επειδή θυμάμαι πόοοοοσων ετών ήμουν εκείνη την πρώτη φορά… θα σας γελάσω και δεν το θέλω… Το θέμα πάντως είναι ότι κλαίω…


4) Το Παιχνίδι των Λυγμών



Γιατί ήμασταν μια παρέα οκτώ ατόμων και ήμουν η μόνη που κατάλαβα το «μυστικό» της ταινίας… ναι ναι περιαυτολογώ τώρα… υπήρχε ένα απίστευτο μυστήριο… όλοι μίλαγαν γι’ αυτό αλλά κανένας απ’ όσους είδαν την ταινία δεν το αποκάλυπτε… ένα απίστευτο πράγμα… μια υπέροχη συνομωσία… τελικά βέβαια βρέθηκε ο ξενέρωτος που το φανέρωσε… και δεν ήταν άλλος από το Θέμο –Μαύρη Τρύπα στην Ελευθεροτυπία τότε- Αναστασιάδη…! Ουστ ρε…



5) Love Actually…



Είπαμε είμαι ρομαντική…! Τέρμα οι κουβέντες…! :-Ρ


6) α. Τζένη – Τζένη, β. Λόλα

Για μένα είναι οι καλύτερες ελληνικές ταινίες ever… Ξέρω όλες τις ατάκες απέξω… Με την πρώτη πάντα γελάω πριν ακόμα τις ακούσω… Απίστευτο σούργελο λέμε… Με τη δεύτερη κλαίω…!Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…! :-Ρ (σ.σ. σόρρυ αλλά δε βρήκα φωτό)


7) Χάρι Πότερ




Γιατί ποτέ δε θα σταματήσω να παραμυθιάζομαι με τα παραμύθια και τους παραμυθάδες…! Γιατί μισώ θανάσιμα τον Βόλντεμορ…! Γιατί αν όντως έχει σκοτωθεί ο Νταμπλντορ η Ρόουλινγκ είναι μεγάλη κ….λα…!


Προσκαλώ με τη σειρά μου:

Τη Μάρω (σ.σ. με τρελή περιέργεια να δω ποιες απ’ όοοοοοοοολες θα διαλέξεις)

Τον Πρίγκιπα (σ.σ. θέλω και υποσημείωση αν τις έχεις κουβαλήσει στην παγωμένη ξενιτιά)

Τη Lost (σ.σ. μήπως και σε αποδιοργανώσω λιγάκι γιατί όλο με κατεβασμένο κεφάλι φεύγω τελευταία από το blog σου)

Το Μικρό Πρίγκιπα (σ.σ. και να σου θυμίσω με την ευκαιρία αυτή ότι χρωστάς κάτι χρωματάκια :-Ρ)

Το Βατραχοκόριστο (σ.σ. ως η πλέον ειδική τώρα που έμπλεξες με τα Όσκαρ κι έγινες και εξώφυλλο ;-) )

Τη Giorgia (σ.σ. πρέπει να μας πει αν τις έχεις πάρει μαζί σου στην εξορία ε,χμ… στην ξενιτιά εννοούσα) και

Τη SilentSoul (σ.σ. που σε χάνω, που σε βρίσκω ή σινεμά θα είσαι ή σε χορούς ή σε εκδρομές και με κάνεις να υποφέρω από βαθύτατη ζήλια)…


Υ.Γ. Σόρρυ Lili ξέρω ότι σου χρωστάω 13 ακόμα…! Αλλά δεν έχω άλλο κουράγιο…!