Δευτέρα, Μαρτίου 05, 2007
Μια μακριά μακριά μακριαααά μαρτιάτικη νύχτα...



Είχα πολύ καιρό να δω ταινία που να με κάνει να «πετάγομαι» από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ειλικρινά σας το λέω, τα πρώτα δέκα λεπτά δεν έμεινε άνθρωπος ζωντανός. Όποιος κι αν εμφανιζόταν σε καρέ σε κλάσματα του δευτερολέπτου έπεφτε νεκρός. Τέζα… Χωρίς να έχει προλάβει καν να καταλάβει τι τον «βρήκε»… Είδα απίστευτη ποσότητα αίματος να εκτοξεύεται προς πάσα κατεύθυνση αλλά ούτε έναν επιθανάτιο ρόγχο…! Μπαμ και κάτω…! Το βρίσκω εξαιρετικά τραγικό, για να μην πω ολωσδιόλου άδικο, να πεθαίνεις, να πηγαίνεις στον άλλο κόσμο και να μην ξέρεις από «τι» πήγες…! Τι θα πεις γμτ αν παρ’ ελπίδα σε ρωτήσουν εκεί πέρα; Tespa, αυτό είναι μια άλλη κουβέντα…!

Στο θέμα μας… Και το θέμα είναι φυσικά το dvd που επιλέχθηκε για το βράδυ του Σαββάτου… Οκ, η αλήθεια είναι ότι δε μου παραγέμισε το μάτι –εδώ μίλησε το ένστικτο- αλλά συμφώνησα στην τελική επιλογή, κυρίως επειδή δεν χαλάω χατίρια, ειδικά όταν μπορώ τόσο εύκολα να τα ικανοποιήσω… Εντάξει ένας λόγος παραπάνω ήταν πως δεν ήταν και η μοναδική επιλογή…

Και έφτασε η σειρά του επιτέλους… Τρίτο μπήκε στο μηχάνημα… Αφού είχαν γίνει τα νεύρα κρόσσια από την αχαρακτήριστη ποιότητα του πρώτου, μιας ελληνικής ταινία, και αναφέρομαι στην ποιότητα του dvd για να εξηγούμαστε… Η ταινία παραδόξως μια χαρά ήταν αν και στραβομουτσούνιασα στα πρώτα 10 λεπτά… Στη συνέχεια, πάνω που άρχιζε να έχει ενδιαφέρον, κοβόταν κάθε πέντε λεπτά και σίγουρα με το μπροστά πίσω πρέπει να χάθηκαν 2-3 σκηνές… Σιγά μην το πληρώσω… Α, παρεμπιπτόντως ήταν το «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη…

Για την ιστορία να πω ότι το δεύτερο dvd ήταν το «Καληνύχτα και καλή τύχη»… Μια χαρά ταινία και χωρίς διακοπές… αν εξαιρέσουμε τις δικές μου εξορμήσεις στο μπαλκόνι εκεί κατά τη 1 να ψάχνω την έκλειψη… Δεν ξέρω αν εσείς την είδατε εγώ πάντως νομίζω ότι διέκρινα απλά μια κουκίδα να αχνοφέγγει σ’ ένα συννεφιασμένο ουρανό… Τώρα αν έβλεπα κάτι άλλο pls μη μου το πείτε, πρώτον για να διατηρήσω την ψευδαίσθηση ότι παρακολούθησα (σ.σ. και καλά τώρα) την πρώτη μου έκλειψη σελήνης και δεύτερον γιατί γκάριζα μέσα στη μαύρη κυριολεκτικά νύχτα «τρέξε τρέξε τη βρήκα»… και λυπάμαι μόνο τους γείτονες όχι τον έτερο που έτρεχε ξυπόλυτος πάνω στα κρύα μάρμαρα… αυτός καλά να πάθει… για την απάθεια του…!

Και γιατί; Θα εξηγηθώ…

Αν μέχρι τώρα έχετε ξεχάσει πιο ήταν το αρχικό μας θέμα ρίξτε παρακαλώ μια ματιά στην αρχή και γρήγορα πίσω (σ.σ. όπως θα κάνω κι εγώ βέβαια :-p)…

Ζωντανός άνθρωπος λοιπόν δεν έμενε… Όλοι μακαρίτες εν ριπή οφθαλμού… Αφού ούτε καν προλάβαινα να τους δω να ξεπροβαίνουν… Και πόσο τρομερό ήταν δηλαδή που έβγαζα μικρές κραυγούλες έκπληξης (σ.σ. και τρόμου για να λέμε και την αλήθεια)… Η χαρά του σκηνοθέτη ήμουν… Φαντάζομαι ότι αν ο άνθρωπος γνώριζε πόσο ψύχραιμη είμαι γενικά και πόσο δύσκολα αιφνιδιάζομαι και ακόμα περισσότερο τρομάζω θα με ανακήρυσσε σε θεατή-μούσα… Για μένα φτιάχτηκε παιδί μου η ταινία αυτή…!

«Έλα, πως κάνεις έτσι;»… Η αντίδραση του έτερου…! «Μα γιατί φωνάζεις;»… η αντίδραση ξανά του έτερου… Που παρέμενε cool λες και βλέπαμε τον Μπομπ το Σφουγγαράκη…!

Η ταινία ήταν το «Στοίχημα του Σλέβιν»… Μια συμπαθητική αμερικανιά, που από τη μέση καταλάβαμε ότι κάτι έπαιζε και αρχίσαμε να κάνουμε υποθέσεις… Και με υπερηφάνεια δηλώνω ευθαρσώς και αυθορμήτως ότι πιάσαμε το νήμα πολύ πριν το τέλος της ταινίας… (σ.σ. αυτό καλύτερα να μην το μάθει ο σκηνοθέτης)…!

Εκτός βεβαίως από την τελική σκηνή… Εκεί παίχτηκε η κορύφωση του Άρλεκιν…! Προς θεού δηλαδή είστε με τα καλά σας; Είναι δυνατόν να μετατρέπετε αυτό το «θανατικό» σε love story και μάλιστα με happy end;

Κι όμως κυρίες και κύριοι τόλμησαν…! Τόλμησαν να μας πουν ότι η κοπελιά, αθώα από την αρχή μέχρι το τέλος, που κατά τύχη μπλέχτηκε στην υπόθεση και την οποία εκμεταλλεύτηκε ο (σ.σ. ψιλοχάλια εδώ που τα λέμε από εμφάνιση) δολοφόνος, και την οποία αποπειράθηκε να σκοτώσει ο συνεταίρος του, μια κούκλα και μάλιστα επιστήμονας, ιατροδικαστής (σ.σ. οκ, εδώ μου βγαίνουν τα μικροαστικά μου συμπλέγματα)., τα παρατάει όλα και με μια βαλιτσούλα στο χέρι τρέχει να τον συναντήσει στο αεροδρόμιο και να φύγουν αγκαλιά προς τη Δύση… (μπλιαχ δηλαδή)….

Και το αποκορύφωμα ποιο ήταν; Ο έτερος το βρήκε απολύτως λογικό… Λογικό; Ναι, ναι λογικό…! Λογικό κυρίες και κύριοι…! Αυτός που πιο πριν μου το έπαιζε άνετος και cool με τις απανωτές δολοφονίες και το αίμα που είχαμε βουτηχτεί, του φάνηκε απόλυτα λογικό η γκόμενα να τα παρατήσει όλα και να φύγει με τον στραβοχυμένο δολοφόνο, που ξεπάστρεψε τουλάχιστον 20 άτομα για να πάρει μια ετεροχρονισμένη εκδίκηση μετά από 20 χρόνια…!

«Ε, αφού της είπε την αλήθεια και της έσωσε τη ζωή», η δικαιολογία του… Ναι βέβαια κι αυτό το ζώον μόλις έμαθε ότι ο καλός της (σ.σ. το «μόλις» βέβαια συνέβη «μετά» μαζί με το τσιγάρο) είναι μακελάρης και ο συνεταίρος του, ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει καθαρίσει και το γείτονα της προηγουμένως, σκοπεύει να την κάνει το 21ο θύμα του, δέχεται αδιαμαρτύρητα τις εξηγήσεις, φοράει το αλεξίσφαιρο και τον εμπιστεύεται όταν της λέει ότι θα φάει τις σφαίρες στο στήθος -αφού εκεί πυροβολεί πάντα ο ο αρχιδολοφόνος-συνεταίρος- και πάει στη δουλειά της προσευχόμενη να μην αστοχήσει …!

Αντί να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να κόψει ρόδα μυρωμένα…! Κι όλα αυτά για έναν άντρα (σ.σ. το ότι ήταν στραβοχυμένος το είπα; ), τον οποίο γνώριζε 2 μέρες, είχε κοιμηθεί μαζί του μία φορά και γνώριζε και το «απαστράπτον» βιογραφικό του απ’ έξω κι ανακατωτά…! Σου λέει τι να μου κάνει ο μισθός του Δημοσίου…! Κι εδώ με πτώματα ασχολούμαι και με τον καλό μου με πτώματα θα ασχολούμαι…! Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα θα τα «στέλνω» εγώ στους πρώην συναδέλφους και τα φράγκα θα είναι καλύτερα…! Τώρα βέβαια αυτό είναι δική μου υπόθεση…! Είναι και η μόνη λογική εξήγηση γμτ…! Δεν μπορεί να είναι τόσο γκάου… ολόκληρη επιστήμονας; Μπορεί;

Και να ‘χω και τον έτερο να υπερθεματίζει υπέρ της λύσης του σεναριογράφου…! :-s

Βέβαια μετά από εξαντλητική ολονύχτια κουβέντα έκανε και μια υπόθεση εργασίας…! Ότι πιθανόν στη δοκιμαστική προβολή να μην άρεσε το ότι σκοτώθηκε η αθώα κοπέλα (σ.σ. λες και ήταν η μόνη αθώα στην υπόθεση) και γι’ αυτό την ανάστησαν…! Και μάλλον από κει πήρε το θάρρος και «τόλμησε» να κάνει υποδείξεις στο σκηνοθέτη…! :-o

«Το καλύτερο θα ήταν η γκόμενα στο τέλος να τους καθάριζε και τους δυο...»…! Να τους καθάριζε; Και τους δυο; Μα από πού του έρχονται οι ιδέες αυτές μου λέτε; Από πού κι ως που γλυκέ μου έτερε θα τους σκότωνε και τους δυο; Με τι προσόντα, για ποιο λόγο; Συγχύστηκα μέσα στα άγρια χαράματα…! γγγκκκρρρρρρρρρρ…!

Υ.Γ. Κοιτάζοντας τώρα το dvd για να δω τον αγγλικό τίτλο προκειμένου να αναζητήσω ένα βιντεάκι στο YouTube πρόσεξα ότι η ταινία είναι ακατάλληλη για τους κάτω των 17…! Νομίζω ότι μόλις βρήκα τα όρια μου γλυκέ μου έτερε…! ;-)

 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 12:07 π.μ. | Permalink |


6 Σχολίασαν:


  • At 7 Μαρτίου 2007 στις 9:07 π.μ., Blogger sorry_girl

    Χχοχοχοχ!Κι όλος αυτός ο καβγάς για την αμερικανιά;Μα που να δείτε και ιρανικό πειραματικό!
    Χοχοχο!
    Πάντως για την ιστορία να πω οτι συμφωνώ με τον έτερο κι αυτό γιατί προτιμώ τους σκοτωμούς από το happy end!
    :PPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPP

     
  • At 7 Μαρτίου 2007 στις 10:09 π.μ., Blogger Adomiel

    Sorry μέχρι τελευταίας στιγμής ο έτερος υπερθεμάτιζε για το happy end...! Οπότε μάλλον μ' εμένα συμφωνείς...! ;-)

    Πιστεύω ότι η αλλαγή του στο τέλος ήταν απλή δειλία και κατάθεση όπλων...! Που να τα βγάλει πέρα...! :-p

     
  • At 8 Μαρτίου 2007 στις 10:14 μ.μ., Blogger Lost

    Αααα, κυρία μου, εδώ τα χαλάμε. Στραβοχυμένο το βλαχαδερότεκνο Josh?????? Πάρτο πίσω ΤΩΡΑΑΑΑΑ. Και η ταινία Γαμάτη, και η μουσική Γαμάτη, και το βλαχαδερότεκνο Josh rulezz.

     
  • At 9 Μαρτίου 2007 στις 10:57 π.μ., Blogger Adomiel

    Ρε συ Lost δεν αντιλέγω... μια χαρά ήταν η ταινία...! Και η μουσική...! Και το στραβοχυμένο βλαχαδεροτεκνό μια χαρά κι αυτό...! Ειδικά όταν μετατράπηκε σε killer (σ.σ. την έχουμε την πετριά μας όμως δεν μπορείς να πεις)...

    Οι ενστάσεις μου ήταν στις αρχικές σκηνές... καλά όχι κι ενστάσεις... αλλά μια σύγχυση την πήρα...!

    Επίσης έχασες το "πνεύμα" μου... Μα να του φαίνεται normal το happy end;χάλασε ο κόσμος...! :-ο

     
  • At 10 Μαρτίου 2007 στις 1:20 π.μ., Blogger Lost

    Ρε συ, τα χάνω γενικώς τώρα τελευταία. Και τα πνεύματα και τις δασείες και όλα. Να, εκεί που κάθομαι και διαβάζω, στο μυαλό μου σχηματίζεται η εικόνα ενός βλαχαδεροτεκνού και χάνω τη μπάλα. Σχώρα με, ε? Didn't mean to

     
  • At 10 Μαρτίου 2007 στις 3:47 π.μ., Blogger Adomiel

    Εκεί που διαβάζεις ε; μια χαρά περνά η ωρα σου βλέπω...! :-p

    Υ.Γ... νομίζω ότι σε "βρήκα"...! ;-) και μη ρωτήσεις πάλι τι...! :-p

     
Layout design by Pannasmontata