…και ως συνήθως αλλού γεννούν οι κότες…! Στην προκειμένη περίπτωση δίπλα στ’ αυτί μου, γαμώ την γκαντεμιά μου…!
Παρασκευή βράδυ και το πεζοδρόμιο της Ιπποκράτους, δέκα βήματα, από την Πανεπιστημίου είναι αδιαπέραστο….! «Βρε, τι γίνεται εδώ;» αναρωτιέμαι πάραυτα και αρχίζουν να με ζώνουν τα μαύρα φίδια… «Κοίτα να δεις που έχουν ειδοποιήσει για βόμβα και έβγαλαν τον κόσμο έξω», εξακολουθώ να μονολογώ… Τώρα γιατί το μυαλό μου πήγε αμέσως στο κακό θα το εξηγήσω αμέσως…!
Το γεγονός ότι δεν έβλεπα καμία ανησυχία στο πρόσωπο κανενός, ούτε καν εκείνο το στραβομουτσούνιασμα του τύπου «ποιος βλάκας μας αναστάτωσε» (σ.σ. συνηθισμένοι γαρ στις φάρσες) άρχισε να με ψυλλιάζει και να με ανησυχεί ελαφρώς… Η ώρα ήταν 9.15 μμ, η παράσταση ξεκινούσε σε 15 λεπτά και φοβήθηκα ότι θέσεις γιοκ…!
Γιατί ναι, Παρασκευή βράδυ, αποφάσισα να πάω θέατρο, το οποίο και βρίσκεται επί της Ιπποκράτους, δέκα βήματα, από την Πανεπιστημίου. Οι τελευταίες μου όμως επισκέψεις στο θέατρο δε με είχαν προϊδεάσει για την κοσμοσυρροή που θα αντιμετώπιζα! Εντάξει κωμωδία πήγαινα να δω, αλλά μαύρη κωμωδία και μάλιστα του off broadway… Γι’ αυτό και πήγε το μυαλό μου αμέσως στο κακό….! Δεν το περίμενα λέμε να δω τοοοόσο κόσμο…! Ούτε σε επιθεώρηση να πήγαινα…! Αλλά δεν πήγαινα. Και το ήξερα. Μακάρι να το ήξεραν όλοι όσοι μοιραστήκαμε την ίδια εμπειρία…
Να ‘ταν ο τίτλος; «Νύχτα ραδιο-φόνων»; Να ‘ταν το πρωταγωνιστικό δίδυμο; Ράντου – Χαραλαμπόπουλος; Να ‘ταν οι αναγνωρίσιμοι δευτεραγωνιστές; Μουρατίδης – Σακκά; Να ’ταν το όνομα του θεάτρου; Το εμπορικό ΔΙΑΝΑ; Πάντως κάτι είχε προκαλέσει την «προσοχή» του κόσμου και είχαν μαζευτεί σαν τις μύγες…! Διατηρώ επιφυλάξεις αν αυτό που τους τράβηξε ήταν, τουλάχιστον το κοινό στο σύνολο του, το ίδιο το έργο και τα όσα πραγματευόταν…
Πάντως όλοι έδειχναν ιδιαίτερα ευτυχείς και περίμεναν υπομονετικά στις σκάλες μπροστά στο Ταμείο, ακόμα κι όταν «κυκλοφόρησε» ότι δεν υπήρχε κάθισμα ούτε για δείγμα…! Ούτε στην πλατεία ούτε στον εξώστη. Όποιος ήθελε μπορούσε να το παρακολουθήσει καθισμένος σε καρέκλα… Και έκατσαν…! Και περίμεναν… άνθρωπος δεν έφυγε…. Εγώ δε νομίζω ότι θα καθόμουν…! Αλλά ευτυχώς οι θέσεις μας ήταν κρατημένες, όπως μας ανακοίνωσε η κοπέλα στο γκισέ, και μάλιστα στην τρίτη σειρά κι έτσι δεν πήρα άδοξα το δρόμο της επιστροφής…!
Μπήκαμε, κάτσαμε, τακτοποιηθήκαμε και περιμέναμε…
Το δράμα μου -το προσωπικό έτσι όχι το επί σκηνής- ξεκίνησε αμέσως μόλις χαμήλωσαν τα φώτα….
Είπαμε κωμωδία το έργο αλλά μαύρη… Δεν ήταν επιθεωρησιακά τα αστεία… Γιατί τότε ρε παιδιά ξεκαρδιζόσασταν στα γέλια κάθε τρεις και λίγο ακόμα και στην παραμικρή υποψία χιούμορ; Ακόμα και στο δράμα; Ακόμα και στις σιωπές, μπορώ να το ορκιστώ…!
Εντάξει υπήρχαν κάποια αστειάκια, λιγάκι τραβηγμένα, που η Ελένη Ράντου ως μεταφράστρια και διασκευάστρια του θεατρικού έργου του Νίκι Σίλβερ, του κακού παιδιού του off broadway θεάτρου, είχε «χωρέσει» στο κείμενο αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για τα κακαρίσματα σας…
Και το τραγικό ήταν ότι ο κορυφαίος των «κακαριστών» καθόταν ακριβώς πίσω από μένα… Ναι ναι, τόση γκαντεμιά… Ήταν η τιμωρία μου για την ύβρη μου να χαρώ για τις καλές τις θέσεις; Τι να πω; Πάντως κάποια αμαρτία πλήρωνα… Η οποία πρέπει να ήταν εξακολουθητική και να μην είχε βρει και ποτέ το δρόμο της προς την κάθαρση…
Τρεις φορές με συγκράτησαν να μη γυρίσω να του χώσω στην ορθάνοιχτη στοματάρα του τα χαρτομάντιλα που είχα μετατρέψει σε «όπλο» του εγκλήματος…
Tespa το έργο είναι πάρα πολύ καλό, οι ερμηνείες, κυρίως των δύο πρωταγωνιστών, Ράντου - Χαραλαμπόπουλου συγκλονιστικές, χωρίς να υστερούν κι εκείνες των υπολοίπων, και κυρίως του νεαρού Ορφέα Αυγουστίδη, και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα… Ίσα που προλαβαίνετε αφού «κατεβαίνει» την Κυριακή 29 Απριλίου (σ.σ. η καμπάνα είναι γι’ όσους με «έκραξαν» όταν έγραψα για τους Tap Dogs κατόπιν εορτής)…
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την παράσταση κάντε κλικ
ΕΔΩ, όπου έγραψα τις «εντυπωσιακές» εντυπώσεις (sic) μου…!
Σύντομα ελπίζω (σ.σ. πάντως πριν του Αγίου Πνεύματος θεού θέλοντος και τεμπελιάς επιτρέποντος :-Ρ) θα επιστρέψω για να «εξομολογηθώ» τις …περιπέτειες μου αλλά και τις εντυπώσεις μου από την πιο πολυδιαφημισμένη παράσταση της τελευταίας χρονιά «Jesus Christ Super Star»…
Δεν μπορω παρα να συμφωνησω αγαπητη Adomiel ειναι εξαιρετικα εκνευριστικο και ιδιον οτι ολο και περισσοτερο ο κοσμος δεν ξερει πως να συμπεριφερθει σε καταστασεις και περα απο το θεατρο , πεταει τις βαρυγδουπες αρλουμπες του και οποιον παρει ο χαρος - μα γαμος μα κηδεια..προφανως δεν ειχαν καταλαβει τι εβλεπαν...οσον αφορα στο θεατρο ειδικοτερα...εγω ξενερωνω αλλα ΠΟΛΥ και με τους αρρωστους! ναι αυτο που ακουσες...γκουχου γκουχου και γκουχου γκουχου-κατσε κυριε σπιτι σου με το χαμομιλακι..εγω τι φταιω να μην ακουσω σχεδον τιποτα. Ξερεις τι ειναι να εχει πιασει ο πρωταγονιστης την πρωταγονιστρια απο τα μπρατσα να την χαστουκιζει και να τις λεει κατι με παθος...που θα μπορουσε ειναι οτιδηποτε! και εσυ να πρεπει να μαντεψεις γιατι υα λογια τα χαθηκαν καπου μεταξυ βηξιματος και φτερνισματος!!!αμαν πια...παιρνει η γιαγια τον παππυ μαζι και δεν τον αφηνει στο καφενειο να βηξει με την ησυχια του και την πληρωνω εγω καθε φορα...και οπως και εσυ αυτοι οι τυποι καθονται παντα κοντα μας...ειναι ο γνωστος νομος τουτ Μερφυ...