Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006
Μικρές δόσεις υστερίας...

Τελικά το «δημοσιοϋπαλληλίκι» ως νόσος είναι κολλητική. Το πήρα απόφαση. Και το ότι είναι νόσος και το ότι είναι κολλητική. Θα μου πεις τώρα τι φανταζόσουν; Ε, λοιπόν εγώ η μωρή νόμιζα ότι είναι γονιδιακή ασθένεια, εκ γενετής, πως το λένε… νόσημα κληρονομικό εντέλει. Κι όμως όχι. Είναι επίκτητη. Εκτός από ύπουλη, αδηφάγα, απολύτως καταστροφική και ανίατη!

Άνθρωποι απολύτως φυσιολογικοί -ως προς το «φαίνεσθε» τουλάχιστον- ξαφνικά μια μέρα, έτσι τελείως απροειδοποίητα, μετατρέπονται ξαφνικά σε «δημοσίους υπαλλήλους»…! Ήμαρτον δηλαδή…! Κλασικές ατάκες; «δε με νοιάζει», «δεν πα να γκρεμιστεί», «εγώ θα κάνω τα απολύτως απαραίτητα» (σ.σ. τα οποία και δεν κάνεις ρε κρετίνε, γιατί αν τα έκανες θα μπορούσα να κάνω κι εγώ τη δική μου δουλειά).

Και δεν είσαι και δημόσιος υπάλληλος τρομάρα σου… είσαι «δημόσιος υπάλληλος»! Και η διαφορά είναι τρομερή ή θα γίνει τρομερή αν κάποτε αποκτήσουμε ένα σύστημα αξιολόγησης που θα πετάει τους κηφήνες, όπως την τρίχα από το ζυμάρι. Με αηδία.

Ο μόνος μου φόβος πλέον είναι να μην κολλήσω. Έχω δώσει ευχή και κατάρα στους δικούς μου ανθρώπους αν παρατηρήσουν έστω κι ένα σύμπτωμα της καταραμένης αυτής νόσου στη συμπεριφορά μου να με αρχίσουν στα απανωτά σκαμπίλια. Με τα πρώτα συμπτώματα. Να μη με λυπηθούν καθόλου…!

Πως θα αντέξω να δουλεύω μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Χωρίς να τους τα βροντήσω στα μούτρα αφού τους πω έξω από τα δόντια τη γνώμη μου για τις ελεεινές τους προοπτικές;

Μα είναι δυνατόν γμτ άνθρωποι 25,28,32,35 χρόνων να ψάχνουν τρόπους να «βολευτούν», να «τα ξύνουν όλη μέρα», να «αράξουν», να πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα αν είναι δυνατόν ή τα ελάχιστα δυνατά επί ένα 8ωρο, 5 μέρες την εβδομάδα, κάθε χρόνο για τα επόμενα 20,30 χρόνια; Γι’ αυτό επιμένω: είναι νόσος κι όχι επιλογή. Δεν μπορεί να είναι επιλογή…!

Έτσι δεν είναι;
 
Το ανέβασα ως Adomiel στις 1:57 π.μ. | Permalink |


5 Σχολίασαν:


  • At 16 Δεκεμβρίου 2006 στις 8:44 π.μ., Blogger guerriero_da_luz

    Είναι επιλογή των εγκεφαλικώς νοσούντων...:)

     
  • At 16 Δεκεμβρίου 2006 στις 12:25 μ.μ., Blogger Adomiel

    Τι κάνεις ξύπνιος παιδί μου 8 το πρωί Σαββατιάτικα; :-ο Πες μου σε παρακαλώ ότι δουλεύεις, ότι μόλις γύρισες από νυχτερινή κραιπάλη ή και από τη δουλειά κι ότι δεν είναι επιλογή σου; :-)

    Όσο για την άλλη επιλογή δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα αν νοσούν εγκεφαλικά και γι' αυτό "επιλέγουν" ή αυτή η επιλογή τους θα τους προκαλέσει την "εγκεφαλική νόσο"... θα έχω ανταπόκριση σύντομα...!

    Καλημέρα...

     
  • At 18 Δεκεμβρίου 2006 στις 8:34 μ.μ., Blogger guerriero_da_luz

    Η αλήθεια είναι πως ήμουν σερι απο Παρασκευή και επειδη είχα δουλειά νωρίς εκείνο το πρώι είπα να μην πέσω γιατί ποιός με σήκωνε... Ενημέρωσε με για τα νεότερα να δούμε αν ισχύει ο ισχυρισμός μου..;)

     
  • At 29 Δεκεμβρίου 2006 στις 6:25 μ.μ., Blogger Adomiel

    Καλή μου (σ.σ. ελπίζω... :-) witch εγώ πάντως δεν είπα ΟΛΟΙ... αναφέρθηκα στο "δημοσιοϋπαλληλίκι" και μάλιστα σε εισαγωγικά... το οποίο βρίσκει και χιλιάδες δικαιολογίες για να εδραιωθεί ε; και το συγκεκριμενοποίησα ακόμα περισσότερο... μίλησα γι' αυτούς με τους οποίους αναγκαστικά συνεργάζομαι... :-)

     
  • At 2 Ιανουαρίου 2007 στις 1:37 μ.μ., Blogger Adomiel

    Συμφωνώ μαζί σου καλή αν και καμπούρα witch... ;-) τεμπέληδες υπάρχουν και στον ιδιωτικό τομέα... απλά εκεί δεν τους παίρνει να είναι τόσο προκλητικοί... λουφάρουν με επιδεξιότητα... αν και δε με ενοχλεί η λούφα των δικών μου αλλά το στυλάκι που έχουν υιοθετήσει...!

     
Layout design by Pannasmontata