Πέρασα μία πολύ παράξενη εβδομάδα. «Σκόνταφτα» συνεχώς επάνω σε ελαττωματικά προϊόντα, ανεπαρκείς υπηρεσίες, στην ελλειμματική γραφειοκρατία του Δημοσίου. Αγανακτισμένη σήκωνα συνεχώς το ακουστικό, καλούσα τον αριθμό και απαιτούσα εξηγήσεις. Η ανταπόκριση: το απόλυτο κενό. Και στα λόγια και στο κεφάλι τους. Ανίκανοι γραμματείς και φαρισαίοι, ανόητοι τηλεφωνητές –τριες, και μισόλογα – λόγω ασχετοσύνης για το πόσο κάνουν δύο και δύο. Ένας άνθρωπος να μου δώσει μία σωστή απάντηση δε βρέθηκε. Σε όλες τι ς περιπτώσεις -με ύφος εξαιρετικά σοβαρό- ζητούσα να μιλήσω με τον ανώτερο, τον προϊστάμενο, το διευθυντή. Σε όλες μα σε όλες τις περιπτώσεις το πρόβλημα λύθηκε ταχύτητα. Αυτό χρειάστηκε να γίνει 12 φορές μέσα στην τελευταία εβδομάδα. Δώδεκα. ΔΩΔΕΚΑ. Σε δώδεκα διαφορετικές περιπτώσεις, που στις περισσότερες από τις μισές, θα λέγαμε «δε βαριέσαι».
Χμμ, αυτή τη βδομάδα φαίνεται ότι δε βαριόμουν. Διεκδίκησα το δίκιο μου, διεκδίκησα τα λεφτά μου –αν και σε μία περίπτωση η τιμή ήταν ακριβώς 99 λεπτά- διεκδίκησα τον αυτοσεβασμό μου. Απαιτώ να με σέβονται και ως πολίτη και ως καταναλώτρια και ως πελάτισσα. Και με σεβάστηκαν. Οι διευθυντές. Οι υφιστάμενοι; Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για να μην μελαγχολήσω για το επίπεδο του I.Q. τους είναι ότι εκπαιδεύονται να φαίνονται ανόητοι ώστε να βαρεθούμε. Να σταματήσουμε μπροστά στον τοίχο της βλακείας που ορθώνεται μπροστά μας. Δεν μπορεί να έπεσα εγώ σε όλους τους μαζεμένους ηλίθιους. Σε ανθρώπους που θα έπρεπε να κάνουν οποιαδήποτε άλλη δουλειά εκτός από το να έρχονται σε επαφή με «κόσμο»; Κατά προτίμηση μία δουλειά, εντελώς μοναχική, σε κάποιο ανήλιαγο μπουντρούμι, όπου η κατανάλωση φαιάς ουσίας θεωρείται περιττή, ίσως και αλυσοδεμένοι, να δουλεύουν σύμφωνα με το ρυθμό του ταμπούρλου και του μαστιγίου που θα ραπίζει τις κυρτωμένες ράχες τους. Χμμ, η αλήθεια είναι ότι μάλλον κάπου εκεί ευχήθηκα να είναι η επόμενη δουλειά τους - πολύ κακία μου έβγαλαν και καταφόρτωσα το κάρμα μου.
Τελικά πέρασα μία πολύ παράξενη εβδομάδα… Ή μήπως παραήμουν εγώ παράξενη;
και να ταν μονο μια εβδομαδα!!!!εδω μιλαμε για χροοοοοοονιαααα!!!!
την ιστορια της καθημερινοτητας μου περιγραφεις...λαθος ανθρωποι σε λαθος δουλειες ή ...μηπως οχι?αυτα εχει το τουπέ...ή το να μην σου αρεσει η δουλεια σου ή απλα το να βαριεσαι που ζείς...