Μόλις ξύπνησα, πίνω καφέ και προσπαθώ να συνέλθω. Στη 1 το μεσημέρι δουλεύω, οπότε ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα. Και να συνέλθω αλλά και να πάω να ψηφίσω. Είναι η πρώτη φορά που δεν έχω την παραμικρή ιδέα που θα ρίξω την ψήφο μου. Τουλάχιστον όσον αφορά την κάλπη που αναγράφει «ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ». Αν ψηφίσω το συνδυασμό που στηρίζεται από το κόμμα μου –μεγάλη κουβέντα τώρα αυτή- το ψηφοδέλτιο θα είναι ασταύρωτο. Συνειδητά δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με το ποιος κατεβαίνει που. Άσε που αντιπαθώ προσωπικά τον επικεφαλής. Αν ψηφίσω ρηξικέλευθα, ως διαμαρτυρία, το συνδυασμό που ξέρω ότι δε θα βγει, θα «σταυρώσω» τουλάχιστον ένα φίλο μου. Ναι αλλά αν ο πρώτος δεν καταφέρει να φτάσει στο δεύτερο γύρο και «λουστούμε» για τέσσερα χρόνια τους «αντιπάλους» πως θα αντέξω τις τύψεις;

Έπρεπε να είχα σηκωθεί τουλάχιστον μία ώρα νωρίτερα. Πώς να σκεφτώ με ένα κεφάλι καζάνι; Μάλλον θα απευθυνθώ για μία ακόμη φορά στον συνήθη ύποπτο. Τα μαζεύω και φεύγω. Και ότι είναι να γίνει θα γίνει…

Update 2:37 μ.μ.

Τελικά πρόλαβα. Και ψήφισα κι έφτασα εγκαίρως και στη δουλειά. Ο συνήθης ύποπτος για μία ακόμη φορά με έβγαλε από τη δύσκολη θέση και με βοήθησε να δω "το φως το αληθινόν"... Μάλιστα είχα το θράσος, καθώς έφευγα για τη δουλειά να περάσω, να του κορνάρω και να κάνω και το σήμα της νίκης...

Λοιπόν όσο και να φαίνεται παράξενο η ψήφος μου με γαλήνεψε... Πρώτον γιατί σε περίπτωση που δεν περάσει στο β' γύρο ο αντιπαθής σε μένα υποψήφιος δε θα έχω τύψεις συνειδήσεως, ότι πρόσθεσα ένα ακόμα καρφί στο "φέρετρο" του και δεύτερον γιατί όπως και να το κάνουμε εκλογές χωρίς αγωνία δεν έχουν γούστο. Και τι αγωνία θα είχα αν ψήφιζα τον "τελειωμένο"... Μάλιστα λέω, αφού σχολάσω, να πάω και στο εκλογικό κέντρο… Για το σχετικό χαβαλέ αυτή τη φορά… Και τώρα δουλειά…