Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν οι κ.κ. δημοσιογράφοι ότι η δουλειά τους είναι να αναλύουν την είδηση; Να τη μεταφέρουν - όσο πιο πιστά στην αλήθεια και αντικειμενικά μπορούν ο καθένας από τη μεριά του;. Και όχι να τη δημιουργούν; Όχι να γίνονται οι ίδιοι είδηση στη θέση της είδησης; Και το κυριότερο, είναι χυδαίο να το επιδιώκουν αυτό, και μάλιστα χρησιμοποιώντας την ιδιότητα τους και τα «όπλα» που τους πρόσφεραν έτοιμα στο πιάτο, κάποιοι ανόητοι και ρομαντικοί, όπως αποδεικνύονται σήμερα από τις πράξεις των επιγόνων τους…

Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν ότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει; Ότι υπάρχει η Ένωση για να λύνονται οι αντιπαραθέσεις επί προσωπικού όταν δεν μπορεί να επικρατήσει η μετριοπάθεια και η λογική; Έστω κι ένα μπουνίδι πρόσωπο με πρόσωπο; Έστω κι αυτό θα ήταν μια κάποια λύση, όπως λέει και ο ποιητής.

Το θέμα που έχει ξεκινήσει, και κινδυνεύει άμεσα να εκτροχιαστεί σε εμφύλια σύρραξη του «συναφιού» δεν γίνεται αυτή τη στιγμή να εξεταστεί επί της ουσίας. Δίκιο και άδικο έχουν και οι δύο πλευρές. Ενίοτε και οι τρεις και οι τέσσερις και οι πέντε. Γιατί τα μέτωπα είναι αρκετά και συνεχώς διευρύνονται. Όλοι είναι έτοιμοι να χιμήξουν εναντίον όλων. Και μια ετυμηγορία στη συγκεκριμένη φάση θα χειροτέρευε τα πράγματα. Μακάρι οι ψυχραιμότεροι να μπορούσαν να δώσουν μια διέξοδο. Να επικρατήσει η λογική γιατί ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου. Και ίσως να μην είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά αλλά σίγουρα πρώτη φορά διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του «κοινού». Απαξιώνουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι και την ιδιότητα και το λειτούργημα τους. Τις τελευταίες μέρες «ζω» μια σαπουνόπερα, που δυστυχώς έχει πραγματικές –και δραματικές- επιπτώσεις πάνω στη ζωή πραγματικών ανθρώπων. Και αναφέρομαι σ’ όλες τις πλευρές.

Και να ‘μαι τώρα εγώ να αναγκάζομαι, αντί να κόβω βόλτες στα blogs ή να γράφω ένα, από τα σπάνια είναι η αλήθεια post μου, για τις «ελαφρότατες» ανησυχίες μου, να γράφω προκειμένου να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου, τον αποτροπιασμό μου και στην τελική την αναγούλα που μου προκαλούν όλες αυτές οι μαλακίες... Δεν αφήνετε κανέναν ν’ αγιάσει…

Άει σιχτίρ…