Σήμερα έχω ρεπό…! Ή πιο σωστά είχα αφού η ώρα πέρασε και κατά τις 2 θα σχολούσα. Ρεπό λοιπόν, και τι έκανα; Τίποτα… Και εννοώ τίποτα απ΄ όσα έπρεπε να κάνω αφού τα είχα αφήσει γι’ αυτήν την Ιερή Ημέρα. Τελικά ζω σε κύκλους. Από την έντονη ενεργητικότητα περνάω στην πλήρη βαρεμάρα. Βαριέμαι να κουνήσω χέρια, πόδια ακόμα και να σηκώσω ένα τηλέφωνο. Τις ελάχιστες ικμάδες της νόησης μου (σ.σ. της ποιας; μπουαχαχαχαχαχααχα) τις σπαταλάω για το πότε ξανά θα μπορέσω να κάνω όσα πρέπει και τώρα τόσο «γενναιόδωρα» αναβάλλω… ή ακόμα καλύτερα για το ποιος θα μπορούσε να τα κάνει αντ’ εμού;

Δε με παραξενεύει βέβαια αυτό… Πάντα έτσι ήμουν, όσο θυμάμαι τον ενήλικο εαυτό μου. Αυτό που με ζαλίζει ώρες - ώρες είναι ο άλλος «κύκλος». Αυτός της ενεργητικότητας…!!!!!!!!!

Ας πάρουμε για παράδειγμα αυτό το blog. Στο οποίο γράφω σπάνια. Το οποίο θυμάμαι όταν μου συμβαίνει κάτι απρόοπτο, που θα μπορούσα να το «κάνω» post. Και ποτέ δεν το κάνω. Στο οποίο θα μπορούσα να καταγράψω όλα τα προσωπικά και δημόσια μου. Και ποτέ δεν το κάνω (σ.σ. καλά εντάξει με ελάχιστες εξαιρέσεις αλλά σε διαβεβαιώ μάστορα ότι πρόκειται για παροδικό alarm και μου περνάει γρήγορα)…!

Δεν έχω προβλήματα εγώ; Δεν έχω ανησυχίες; Δεν έχω προβληματισμούς; Τα έχω λύσει όλα με τον εαυτό μου και δεν καταδέχομαι να μου τα «υπαγορεύσω» στο ταπεινό word;

Τελικά τείνω να καταλήξω στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα που περνάει αρκετά συχνά από το μυαλό μου.

Έχω έλλειψη σιδήρου… Οι «αποθήκες» μου είναι άδειες, το λέει και ο γιατρός…! Να τραβάω άραγε τέτοια νίλα επειδή σιχαινόμουν ανέκαθεν (σ.σ. και σιχαίνομαι ακόμα για να ακριβολογούμε) τις φακές; Ή να έπιασαν οι «κατάρες» της μαμάς όταν με έβλεπε να κάνω την παρωδία εμετού μόλις έμπαινα σπίτι και μύριζα αυτή την αηδιαστική εσάνς δάφνης ανακατεμένης με ξύδι; (σ.σ. μπλιαχχχχχχχχχχ λέμε).

Υ.Γ. 1-1 μάστορα… άκου τεμπέλα του κερατά…!!!!!!!!!! Εξάλλου που το ξέρεις; Τον έχεις γνωρίσει τον κύριο; :-p